Dag 6: Cardaño de Abajo naar Besande (18 km - 340m ↑ - 320m ↓- 6.30u)

Bij het ontbijt geeft Pablo ons nog wat advies: 'Volg uw GR-track niet naar de Collado de Cruz Armada want het pad is geblokkeerd'.  De ochtendnevel omsluiert ons als we het bijna uitgedroogde stuwmeer van Camporredondo de rug toedraaien en de eerste passen plaatsen op de pista achter de 'albergue'.  Uit de mist doemt de reus van de dag op: de Espigüete domineert met zijn 2450 m het schitterende decor waar wij vandaag doorheen trekken. We krijgen maar niet genoeg van het fotograferen van die indrukwekkende grijze rotsmassa zo dichtbij. Troepjes jonge putters en vinken fladderen tsjilpend en speels voor ons uit. De zon streelt de laatste mistslierten weg als we op het punt komen waar we de GR-track moeten verlaten. Dauw tintelt op de graspluimen en tovert ze om tot een zee van lichtgevend kristal. Door donkerbruine keutels op het pad doemt in onze gedachten de bruine beer weer op. Boven op de kam aan de wandelboom laten we de rugzak van onze schouders vallen en drentelen wij heen en weer, vol verbazing over de eindeloze vergezichten aan beide kanten van de kam, diep in de vallei van de río Carrión áchter ons en de río Besandino vóór ons. Aan de einder in het westen priemen de Picos de Europa naar de hemel.

In de laatste meters naar de Collado de Cruz Armada op 1600 m kruisen we de eerste wandelaars op de GR1 sinds ons vertrek op dag 1, maar zij zijn dagjestoeristen. We nemen een eerste deel van onze lunch. De boterham die we van Pablo meekregen is te groot om in één keer te verhapstukken. We dalen af naar Valverde de la Sierra, het eerste dorp in de provincie León, waar we de Platypus bijtanken aan de dorpsfontein. Op het kerkhof, aan het renaissanceportaal met drie sierlijke rondbogen, knabbelen we op het tweede deel van de grote 'bocadillo' . De reusachtige piramidale Espigüete, ooit bedekt met eeuwige sneeuw, torent boven het dorp uit. Er was tot eind vorige eeuw nog een lucratieve handel in sneeuw: die werd in blokken versneden, gewikkeld in linnen lakens en dekens, op karren en muilezels geladen en verkocht als ijs in de hospitalen en café's van Palencia en Valladolid.

De río Besandino ontspringt op de westflank van de Espigüete en vormt een brede, vruchtbare vallei die afdaalt naar Besande. Net voor we het dorp binnentreden houden we nog even halt voor een grote groep bijenkasten, die met schrikdraden (op zonne-energie) omgeven zijn, als bescherming tegen op honing verslingerde mensen en bruine beren. Op het terras aan de rivier vertellen de gasten ons waar wij het 'Casa San' kunnen vinden. Santiago installeert ons in de kamer en belooft een avondmaal te bereiden op zijn appartement. Er is geen restaurant in Besande, dus voor stappers wil hij op zijn privé appartement wel koken. Na de douche is het tijd om een handwas te doen. Wanneer de kleren te drogen hangen, struinen we door het dorp: het Romaanse portaal van de kerk, de knap gerestaureerde watermolen, de kolenwagonnetjes op het kerkplein, de 'horreos' (graanschuren op hoge poten)...  alle getuigen zij van het rijke verleden van dit onooglijk dorpje. Wanneer de koster de buitentrap van de kerktoren beklimt en de klok luidt voor de zaterdagavondmis zakken wij weer af naar 'Casa San' voor een heerlijke schotel 'cordero' met bijpassende rode garnacha uit Sos del Rey Catolico, het eindpunt in 2019 van onze GR1-tocht doorheen Aragon.